GHA – MERSİN | ÖZEL DOSYA HABER
Ali Gültekin’in Sessiz İsyanı: “Temizim, Ayaktayım, Ama Görünmüyorum”
Her yıl 26 Haziran’da kutlanan Dünya Uyuşturucuyla Mücadele Günü, bu kez Mersin’de sadece farkındalık yürüyüşleri, broşürler ve sloganlarla değil; gerçek bir insan hikâyesiyle anlam kazandı.
Yıllarca ulusal gazetelerde muhabirlik ve yöneticilik yapmış, “kırmızı ceketli gazeteci” olarak Mersin’in hafızasına kazınmış Ali Gültekin, toplumun bağımlılıkla mücadelede eksik bıraktığı bir noktaya dikkat çekiyor:
“Uyuşturucudan kurtuldum ama işsizlikten kurtulamadım. Artık görünmez değil, üretken bir birey olmak istiyorum.”
Kameraların Önünden Toplumun Kör Noktasına
Bir dönem Türkiye’nin dört bir yanına haber geçen, sokak röportajlarında halkın sesini yansıtan, kriz bölgelerinden ilk görüntüleri geçen Ali Gültekin, yaşadığı zorluklar sonucunda uyuşturucu bataklığına düşmüş bir gazeteciydi.
Ama o, yüzlerce kişiden farklı olarak vazgeçmedi.
Tedavi oldu. Mücadele etti. Kendi ifadesiyle “kendisiyle yüzleşti” ve temiz bir hayata adım attı.
Ancak bu kez karşısına çıkan duvar, bir başka tür sessizlikti:
İşsizlik. Görmezden gelinmek. Mesleki yalnızlık.
“Kırmızı ceketimle şehrin her yerinde haber kovalardım. Şimdi o ceket bile üzerimde değil. Ama içimde hâlâ gazeteciyim. Hâlâ üretmek istiyorum. Ama kimse bana ‘gel’ demiyor.”
Toplumsal Bağımlılıklar: Maddeyi Bırakanı Yalnız Bırakmak
Bağımlılıkla mücadelede yıllardır kullanılan bir kavram var: rehabilitasyon sonrası destek.
Ancak Türkiye’de bu süreç çoğu zaman eksik kalıyor.
Tedavisini tamamlayan, bağımlılıktan kurtulan bireyler; toplumsal, mesleki ve psikolojik destekten yoksun bir hayata yeniden dönmeye çalışıyor.
Ali Gültekin’in örneği bunu açıkça gösteriyor:
Temiz bir yaşamı seçen bir birey, sistemin içinde kendine yer bulamıyor.
“Ben artık maddeye değil, hayata bağımlı olmak istiyorum. Üreten, toplumda yer bulan biri olmak istiyorum. Bağımlı olmadan yaşamak için çalışmak zorundayım. Ama elimi tutan yok.”
Yalnız Birey Değil, Temsil Ettiği Gerçeklik Büyük
Ali Gültekin’in hikâyesi kişisel görünebilir. Ancak istatistikler onun yalnız olmadığını gösteriyor.
Yeşilay’ın ve çeşitli rehabilitasyon merkezlerinin verilerine göre, tedavi sonrası iş bulamayan bireylerde tekrar maddeye yönelme oranı ciddi bir tehdit oluşturuyor.
Yani bu sadece Ali Gültekin’in değil, Türkiye’de binlerce kişinin ortak sorunu:
Maddeyi bıraktıktan sonra hayatın seni bırakması.
Yerel Yönetimlere, STK’lara, Medyaya Çağrı: Görünmeyeni Görün
Bugün Ali Gültekin hâlâ üretme isteğiyle dolu. Hâlâ kendi mesleğini onuruyla yapmak istiyor.
Basın tecrübesi, saha bilgisi, medya hafızası hâlâ taze. Ancak aradığı şey sadece bir iş değil; toplumsal kabul, insani dayanışma ve yeni bir sayfa.
GHA olarak çağrımız açık:
• Yerel yönetimler, sosyal sorumluluk projelerinde Ali Gültekin gibi bireylere yer açmalıdır.
• Basın kurumları, mesleğe yıllarını vermiş deneyimli gazetecileri sistemin dışına itmemelidir.
• Sivil toplum, sadece maddeyle değil, umutsuzlukla da mücadele etmelidir.
Ali Gültekin’in Son Sözü: “İyileştim. Ama yalnızım.”
Bugün milyonlarca insan “madde bağımlılığı” kavramını broşürlerden, afişlerden öğreniyor.
Ama Ali Gültekin o kavramı yaşayarak öğrendi.
Ve şimdi hayata yeniden katılmak için sadece tek bir fırsat bekliyor.
“Maddeyi bırakmamı isteyen herkes oldu. Bıraktım. Peki şimdi neredeler? Ben yaşamak istiyorum. Ama yaşamak için çalışmak zorundayım. Lütfen bu sesi duyun.”
GHA – Güncel Haber Ajansı | Özel Dosya Haber
Hazırlayan: Mehmet Açık
