GHA – Çevre ve Yaşam Servisi | Özel Dosya
Bazı kahramanlıklar alkış beklemez. Bazı sesler insan kulağıyla değil, kalple duyulur. Tıpkı 2009 yılında İtalyan serbest dalış efsanesi Enzo Maiorca’nın, kızının gözleri önünde verdiği o sessiz mücadele gibi…
O gün, Sicilya’nın güneydoğusunda, Akdeniz’in şeffaf sularında yapılan sıradan bir dalış, kısa sürede olağanüstü bir kurtarma hikâyesine dönüştü. Enzo Maiorca, kızı Rossana ile birlikte Syracuse açıklarında dalış yaparken, bir yunusun dikkat çekici davranışıyla irkildi. Yunus, sırtına dokundu, ardından ısrarla dalgıcı su altına yönlendirmeye çalıştı. Bu, doğanın içgüdüsel bir SOS çağrısıydı.
15 Metre Derinde Verilen Hayat Kurtarma Savaşı
Yunusun peşinden dalan Maiorca, yaklaşık 15 metre derinlikte, balıkçıların terk ettiği bir hayalet ağa takılmış başka bir yunusla karşılaştı. Kızından istediği dalış bıçağıyla, balık ağına sıkışmış bu canlıyı dikkatle kurtardı. Suyun altında geçen her saniye, yalnızca bir yaşamı değil, bir türün devamını da kurtarmaya yönelikti. Çünkü o yunus, hamileydi.
Maiorca’nın kurtardığı dişi yunus birkaç dakika içinde su altında doğum yaptı. Bu, yalnızca doğal bir doğum değildi; doğanın, insanın şefkatiyle yeniden doğuşuydu.
“Bir İnsan Çığlığı Gibi”: Yunusun Minnettarlık Sesi
Kurtarılan yunus, Maiorca’nın ifadesiyle “neredeyse bir insan çığlığı gibi” bir ses çıkardı. Bu, sevinç, rahatlama ve minnettarlığın birleşimiydi. Ardından erkek yunus, Enzo’ya yaklaştı ve yüzüne nazikçe dokundu. Adeta teşekkür edercesine, bir veda öpücüğü bırakır gibi… Sonra küçük ailesiyle birlikte maviye doğru yüzerek kayboldu.
Maiorca bu olayı hayatının dönüm noktalarından biri olarak nitelendirdi. Dalgıç, bu eşsiz deneyimden sonra şu sözleri dile getirdi:
“İnsan, doğaya saygı duymayı ve hayvanlarla iletişim kurmayı öğrenmediği sürece, bu dünyadaki gerçek rolünü asla anlayamayacaktır.”
Hayalet Ağlar: Denizlerin Sessiz Katilleri
Olay yalnızca bir kurtarma değil; aynı zamanda deniz kirliliğine dair trajik bir hatırlatmaydı. Balıkçıların terk ettiği “hayalet ağlar”, her yıl yüz binlerce deniz canlısının ölümüne neden oluyor. Birleşmiş Milletler Çevre Programı’na (UNEP) göre, denizlerdeki plastik atıkların %10’undan fazlası bu ağlardan oluşuyor.
Yunus, kaplumbağa, fok, balina gibi pek çok canlı bu ağlara takılarak boğuluyor ya da açlıktan ölüyor. Enzo Maiorca’nın bu kurtarışı, bir canı hayatta bırakmanın ötesinde, küresel bir çevre sorununa işaret eden sembolik bir eylem olarak da okunmalı.
Sessiz Kahramanlık, Gürleyen Vicdan
Maiorca, yalnızca serbest dalışın fiziksel sınırlarını zorlamadı; o aynı zamanda vicdanın, empati duygusunun ve insanlığın sınırlarını da genişletti. 87 yaşında hayata veda eden Enzo, geride sadece rekorlar değil, ruhlarda yankılanan bir mesaj bıraktı:
“Doğa, bizden üstün değil; ama bizimle eşit bir yaşamı hak ediyor.”
GHA Yorumu | Mehmet Açık:
Bugün, modern insanın elinde teknoloji var ama doğayla bağı azaldı. Gözleri ekranlara, kulakları cihazlara dönük bir çağda, Enzo Maiorca’nın gözlerine bakarak yardım isteyen bir yunusun çağrısını anlayabilmesi, aslında kaybettiğimiz şeyin ne olduğunu hatırlatıyor: İç sesimiz.
Maiorca bize yalnızca bir yunusun hayatını değil, vicdanın ne kadar derine dalabileceğini de gösterdi.
Ve bu hikâyeden sonra sorulması gereken asıl soru şu:
Biz, doğanın bize uzattığı yardım çağrısını duyabilecek miyiz?
