Dostlarıma….
Yüzlerce, binlerce kitap okudum ve nihayet insanoğlunu anlatacak sözü buldum…
Yağmur kokan gecede, bir köşede,oyuk taş üstünde oturup, dünyaya uzun uzun, mehzun-mehzun baktım, izledim… tefekkür ettim…
Dünya herkes tarafından satın alınan, ağzi burnu kapalı torbaymiş.
İnsanlar bu torba içini pul paraya, sevgi ve nefrete,her şeye doldurmuşlar…herkes bir birini suçluyor, herkes bir birinden nefret ediyor.Birileri gözünü kırpmadan ölüme doğru gidiyor, bazı kimseler gözünü kırpmadan yetımin ahını aliyor… birilerine dokundugün zaman ellerini uzatıp,
sana sevgi ve şefkat bağışliyor ve içindeki iyiliği ortaya çıkarıyor…bundan mutluluk duyuyorsun… işte böyleymiş dünyanın ve insanların halı… değer verene değer vereceksin.
Seni defalarca üzen birine değer vermekten ise hiç bir fayda yok….
Anladım ki, sevgiye,
aşk’a ulaşmış kişilerle konuşmak, dost olmak huzur eşiğini açiyor.
Böyle bir insanlarla karşılaştığında
bil ki, tüm iyilikler ayağin altındadır…
İyi insanlardan ibret almak, onları işitmek,onlara sesini duydurmakta güzel!
Bu hayatta mutlu olmak istiyorsan iyilerin duasını al!
Çünkü onlar Allah’ın sevgisini kazanan kişilerdır…