SALGIN HASTALIKLARA KARŞI; AKLIMIZI ÖLDÜRMEK İÇİN DEĞİL YAŞAMAK İÇİN KULLANALIM…
Ülkemizde ve yaşadığım bölgelerde hızlıca artan üst solunum yolu enfeksiyon sıkıntısıyla bugünlerde yine hastanelerde yoğun bakım servislerindeki yüksek doluluk oranlarının yanında acillerde ve solunum yolu hastalıkları poliklinikleri önünde aşırı yoğunluklarla karşılaşıyoruz Bu durum da bize sağlıkta yeni bir pandemi süreci gibi olağanüstü bir süreci yaşıyoruz.
Tokalaşmayı, öpüşmeyi, sohbet etmeyi, dostlarımızla sıkı fıkı olup dertleşmeyi, sıkıca sarılmayı, kucaklaşmayı seven bizler tüm bunlardan vazgeçmiş selamlamayla yetinmeyen bizler COVID-19 ‘un toplumun önemli bir bölümünü evlere kilitleyerek, eğitimde, ekonomide, çalışma düzenimizde, hayatımızın ve yaşam tarzımızda, sosyalleşmemizi radikal değişikliklere uğratarak geçmiş yıllar içinde hayatımızda birçok şeyi değiştirmiş olmasına rağmen bu hastalığı tam olarak kavrayamamış COVİD illetine hep birlikte esir olmamış gibi hayatımıza yeniden hızlı bir giriş yapmıştık.
O dönem de Sosyal mesafe diye yeni bir kavram girmişti hayatımıza. Her iki laftan birinin içinde en yakınımıza dahi “Sosyal mesafemizi koruyalım” sözüyle sohbete başlıyorduk.Bunu da unuttuk.
Bu hastalık hiçbir ayrım yapmaksızın Dünya’nın en zengin adamı da en gariban adamı da esir almıştı. Bağlasan durmayacak olan çocuklar da evinden çıkamayacak yaşlılarımız da evin içinde kalmıştı.
Bizler evimizde esir kalmışken, Özgürlüklerini kısıtladığımız hayvanlar saklı kaldıkları yerden çıkmış bitkiler cap canlı olarak özgür olmuşlardı.
Dünyanın en güçlü en gelişmiş devletleri en fazla etkilenen oldu. Para kâğıt parçası olmuştu. Bilim adamlarının ve bilimin değerini birbirimizi yok etmek için değil birlikte sağlıklı ve keyifli bir yaşamı sağlamak için “Aklımızı öldürmek için değil yaşamak için kullanalım” diye bizlere hayatın gerçekliğini yeniden hatırlatmıştı.
Bu günlerin bizlere yaşattığı en üzücü tarafından en önemlisi de kuşkusuz ölümlerdi. Pek çoğumuz ya bir yakınını, akrabasını, arkadaşını ya da en azından tanıdığı birini kaybetti.
Belki teknoloji sayesinde birbirimizin yüzünü görmemize rağmen sanal dünyaların o kadar da sıcak ve samimi olmadığını da gördük. Özlemin ne olduğunu ve özlemenin gerçek anlamının derinliğini öğrenmiştik.
Bu hastalık aslında insanoğlunun çok güvendiği gelişmişliğinin, teknolojisinin, bilgi birikiminin sanıldığı kadar yeterli olmadığını da gözler önüne seriyor. Asıl önemli olanın sağlık olduğunu bir kez daha fark etmemizi, yaşamımızı sorgulamamızı, önceliklerimizi gözden geçirmemizi tekrar hatırlattı.
Bu süreçte yine yeniden en önemli görev vatandaşlara düşüyor, kişisel tedbirlerimizi almak, gerekmedikçe kalabalığa girmemek ve mutlaka maske kullanmak zorundayız.
Ülkemizde ve yaşadığım bölgelerde hızlıca artan üst solunum yolu enfeksiyon sıkıntısıyla bugünlerde yine hastanelerde yoğun bakım servislerindeki yüksek doluluk oranlarının yanında acillerde ve solunum yolu hastalıkları poliklinikleri önünde aşırı yoğunluklarla karşılaşıyoruz Bu durum da bize sağlıkta yeni bir pandemi süreci gibi olağanüstü bir süreci yaşıyoruz.
Tokalaşmayı, öpüşmeyi, sohbet etmeyi, dostlarımızla sıkı fıkı olup dertleşmeyi, sıkıca sarılmayı, kucaklaşmayı seven bizler tüm bunlardan vazgeçmiş selamlamayla yetinmeyen bizler COVID-19 ‘un toplumun önemli bir bölümünü evlere kilitleyerek, eğitimde, ekonomide, çalışma düzenimizde, hayatımızın ve yaşam tarzımızda, sosyalleşmemizi radikal değişikliklere uğratarak geçmiş yıllar içinde hayatımızda birçok şeyi değiştirmiş olmasına rağmen bu hastalığı tam olarak kavrayamamış COVİD illetine hep birlikte esir olmamış gibi hayatımıza yeniden hızlı bir giriş yapmıştık.
O dönem de Sosyal mesafe diye yeni bir kavram girmişti hayatımıza. Her iki laftan birinin içinde en yakınımıza dahi “Sosyal mesafemizi koruyalım” sözüyle sohbete başlıyorduk.Bunu da unuttuk.
Bu hastalık hiçbir ayrım yapmaksızın Dünya’nın en zengin adamı da en gariban adamı da esir almıştı. Bağlasan durmayacak olan çocuklar da evinden çıkamayacak yaşlılarımız da evin içinde kalmıştı.
Bizler evimizde esir kalmışken, Özgürlüklerini kısıtladığımız hayvanlar saklı kaldıkları yerden çıkmış bitkiler cap canlı olarak özgür olmuşlardı.
Dünyanın en güçlü en gelişmiş devletleri en fazla etkilenen oldu. Para kâğıt parçası olmuştu. Bilim adamlarının ve bilimin değerini birbirimizi yok etmek için değil birlikte sağlıklı ve keyifli bir yaşamı sağlamak için “Aklımızı öldürmek için değil yaşamak için kullanalım” diye bizlere hayatın gerçekliğini yeniden hatırlatmıştı.
Bu günlerin bizlere yaşattığı en üzücü tarafından en önemlisi de kuşkusuz ölümlerdi. Pek çoğumuz ya bir yakınını, akrabasını, arkadaşını ya da en azından tanıdığı birini kaybetti.
Belki teknoloji sayesinde birbirimizin yüzünü görmemize rağmen sanal dünyaların o kadar da sıcak ve samimi olmadığını da gördük. Özlemin ne olduğunu ve özlemenin gerçek anlamının derinliğini öğrenmiştik.
Bu hastalık aslında insanoğlunun çok güvendiği gelişmişliğinin, teknolojisinin, bilgi birikiminin sanıldığı kadar yeterli olmadığını da gözler önüne seriyor. Asıl önemli olanın sağlık olduğunu bir kez daha fark etmemizi, yaşamımızı sorgulamamızı, önceliklerimizi gözden geçirmemizi tekrar hatırlattı.
Bu süreçte yine yeniden en önemli görev vatandaşlara düşüyor, kişisel tedbirlerimizi almak, gerekmedikçe kalabalığa girmemek ve mutlaka maske kullanmak zorundayız.
En az yozlaşan ve en kutsal mesleğin; Hipokrat yemini etmiş, sağlık çalışanları olduğunu hatırlatmıştı bize. Bizde sağlık çalışanlarımıza minnet duygularımızı, takdirlerimizi yeniden iletmek, hepimiz için bir vatandaşlık görevi ve vicdani yükümlülüktür diyerek hepinize sağlıklı ve mutlu günler diliyorum.
Murat Ümit Çevik
