Abdullah Öcalan’ın “Devlet de Samimiyse Bu Ülke Hayatında Hiçbir Dönem Görmediği Demokrasiye, Özgürlüklere, Refaha Kavuşabilir” Sözü Üzerine Bir Değerlendirme
Abdullah Öcalan’ın 2013 Newroz’unda dile getirdiği “Devlet de samimiyse bu ülke hayatında hiçbir dönem görmediği demokrasiye, özgürlüklere, refaha kavuşabilir” sözü, sadece Kürt meselesi değil, Türkiye’nin demokrasi ve toplumsal barış süreci açısından da büyük bir anlam taşır. Bu söz, hem tarihsel hem de siyasi bağlamda derin izler bırakmış ve toplumsal algıları şekillendiren bir ifade olmuştur.
Öcalan’ın 2013’teki bu sözleri, çözüm süreciyle ilgili önemli bir dönüm noktasını temsil eder. O dönemde, PKK ve Türk devleti arasında başlayan gizli görüşmelerin sonunda, çözüm sürecinin temel parametreleri şekillenmişti. Öcalan, bu süreçte PKK’nın silahsızlanmasını ve Kürt sorununun demokratik yollarla çözülmesini öneriyordu. “Demokrasi”, “özgürlükler” ve “refah” gibi kavramlar, çözüm sürecinin ideolojik zeminini oluşturuyordu. Bu bağlamda, devletin de bu sürece samimiyetle katılmasının önemi vurgulanıyordu. Öcalan’a göre, devletin bu samimiyetle sürece dahil olması durumunda Türkiye, geçmişteki demokratik eksikliklerini aşarak tarihi bir sıçrama yapabilir ve bu süreç toplumun her kesimi için olumlu bir değişimi beraberinde getirebilirdi.
Ancak, bu sözün anlamı yalnızca çözüm süreciyle sınırlı değildir. Öcalan’ın “bebek katili” olarak suçlanması, onun siyasi kimliğini ve toplumda nasıl algılandığını da etkileyen bir faktördür. Öcalan’a yönelik bu suçlama, PKK’nın geçmişteki silahlı eylemlerine ve sivillere yönelik saldırılara dayanıyordu. Bu nedenle, Türk kamuoyunun önemli bir kısmı, Öcalan’ın barış çağrılarını samimi bulmamış ve onu bir terörist olarak görmüştür. Öcalan’ın, devletin de çözüm sürecine katılması gerektiğini ifade etmesi, bu kesimler tarafından manipülatif bir hamle olarak değerlendirilmiştir.
Öcalan’ın ideolojik dönüşümü de bu sözle ilişkilendirilebilir. 1999’daki yakalanmasının ardından, Marksist-Leninist çizgiden uzaklaşarak demokratik konfederalizm gibi bir model savunmaya başlamıştır. Bu yeni paradigma, Kürtlerin kültürel ve siyasi haklarının ulus-devlet modeline karşı, özerk yerel yönetimlerle güvence altına alınmasını hedefliyordu. Bu noktada, Öcalan’ın söyledikleri, sadece bir barış çağrısı değil, aynı zamanda uzun vadede bir siyasi miras oluşturma çabasıdır.
Ancak, çözüm süreci 2015’teki hendek olayları ve çatışmalarla sona erdi. O dönemdeki samimiyet tartışmaları, süreç boyunca her iki tarafın da birbirine olan güvenini zedeledi. Bu gelişmelerin ardından, Öcalan’ın 2013’teki sözleri artık nostaljik bir umut ya da başarısız bir girişimin sembolü olarak görülüyor.
Bugün, 2025’te, Türkiye’nin demokratikleşme süreci hâlâ tamamlanabilmiş değil. Kürt halkının kültürel ve siyasi hakları, anayasal düzeyde tanınmamış durumda ve Öcalan’ın “demokrasi” çağrısı, bu talebin hala geçerli olduğuna işaret ediyor. Ancak, Öcalan’ın sözleri artık geçmişteki bir süreci temsil eden ve umut taşımayan bir ifade olarak algılanabilir.
Sonuç olarak, Abdullah Öcalan’ın “Devlet de samimiyse bu ülke hayatında hiçbir dönem görmediği demokrasiye, özgürlüklere, refaha kavuşabilir” sözü, hem tarihi hem de güncel bağlamda çok katmanlı bir anlam taşır. Bu söz, sadece bir barış çağrısı değil, aynı zamanda Türkiye’deki demokratikleşme ve toplumsal uzlaşma sürecinin karmaşıklığını gözler önüne seriyor.
Öcalan’ın bu açıklamaları, bir yandan çözüm sürecinin umutlarını simgeliyor, diğer yandan Türkiye’nin toplumsal ve siyasi gerilimlerini derinleştiriyor.
Mehmet Açık
