Affı Kime Soruyorsunuz?
HALKIN SESİ GHA
Bazen bir haber düşer gündeme, içimizi yakar. Sadece o an değil, günlerce, haftalarca sürer etkisi. Çünkü biliriz; orada bir kadın, bir çocuk, bir insan, hayatının en karanlık anlarını yaşarken; sistem ona adalet yerine, “usulüne uygun prosedür” sunmuştur.
Bir adam, bir kadına tecavüz ediyor. Mahkeme, toplumun vicdanını az da olsa rahatlatan bir kararla 20 yıl ceza veriyor. “Adalet yerini buldu” diyoruz. Ama zaman geçiyor, af yasası çıkıyor. İyi hal indirimi, genel af, bilmem ne düzenlemesi derken… O adam 20 ay bile yatmadan dışarı çıkıyor.
Oysa kadın hâlâ aynı şehirde, aynı sokakta, aynı korkuyla yaşıyor.
Ve bir gün, eline bir tabanca alıyor. Kendisini hayatından çalan adamı sokak ortasında vuruyor. Yakalanıyor. Hakim soruyor:
– “Kızım, niye öldürdün adamı?”
– “Bana tecavüz etti, Hakim Bey.”
– “Ama devlet cezasını verdi, sonra da affetti…”
– “Hakim Bey! Bu şerefsiz devlete değil, bana tecavüz etti! Bana sormadan, beni dinlemeden kim affedebilir onu?”
İşte bu cümle, adaletin çürüdüğü yerdir. Suçun mağduru olan kişi, devletin “affettik” dediği kararda yoksa, o karar adalet değil, inkârdır. Çünkü devlet, halk adına hüküm verir. Ama halkın en temel hakkı olan onuru, güvenliği ve yaşamı yok sayılıyorsa, o devlet kimin devleti olur?
Bugün bir annenin gözleri önünde öldürülen çocuğu için ağıtlar yükseliyor.
Bir babanın elinden tutan kız çocuğu, sokakta tecavüzcüyle göz göze geliyor.
Bir hayvan, sadece konuşamadığı için defalarca şiddete maruz kalıyor.
Ve tüm bunların failleri ya iyi halden salınıyor, ya da bir “af” paketine dâhil ediliyor.
Peki kim affetti?
Kadın mı?
Çocuk mu?
O hayvanın sessizliği mi?
Halk mı?
Yoksa sadece, kağıt üzerinde çizilmiş bir “devlet anlayışı” mı?
Affetmek, insana ait bir haktır. Hele ki böyle bir suçun mağduruna sormadan, affetmek değil, adaletsizliği kurumsallaştırmaktır.
Şimdi soruyorum:
Tüm bunları gören bir vatandaş, devlete nasıl güven duysun?
Kendi adaletini arayan bir kadın, nasıl “devlet var” desin?
Her gün medyada okuduğu bu haberlerle büyüyen bir genç, yarın nasıl hukukçu, savcı, yargıç olsun?
Unutmayın:
Adalet yoksa, devlet bir duvardan ibarettir.
Vicdan yoksa, yasa sadece kâğıttır.
Ve bir gün gelir, o adaletsizlik duvarı çöker.
O zaman kimse “Neden böyle oldu?” diye sorma hakkına sahip olmaz.
Affı kime soruyorsunuz?
Unutmayın, mağdur affetmediyse, siz sadece susturmuşsunuzdur.
