Nihal Taş
Hayat bir yolculuk…
Kimi zaman dümdüz bir patika gibi kolay, kimi zaman sarp kayalıklarla dolu bir tırmanış gibi zor. Hepimiz bu yolda ilerlemeye çalışıyoruz; bazen tek başımıza, bazen kalabalıklarla… Ama nereye gidersek gidelim, yolun ortasında hep aynı engeller: kırgınlıklar, öfke, anlaşmazlık, kibir, çekişme…
Bir söz düştü bugün gönlüme:
“Birbirimizi taşlamayı bırakıp, yoldaki taşları birlikte kaldırırsak belki ilerleyebiliriz.”
Ne kadar sade, ne kadar anlamlı bir cümle…
Oysa biz ne yapıyoruz? Yolun ortasında duran o taşları birbirimize fırlatıyoruz. Söylemlerimizle, tavırlarımızla, bakışlarımızla, hatta suskunluğumuzla bile birbirimizi yaralıyoruz. Halbuki o taş, herkesin önünde duran ortak bir engel. Onu kaldırmak yerine birbirimizin başına atıyoruz. Sonra hem biz ilerleyemiyoruz hem başkalarının yürümesine engel oluyoruz.
Oysa bir el uzansa…
Bir gönül dese ki, “Gel birlikte kaldıralım şu taşı…”
Ne kavga kalır, ne yük ağır gelir insana.
İnsan insana yük olmak yerine, yoldaş olmayı seçse, dünya bambaşka bir yer olurdu. Kimsenin kimseyi yargılamadığı, herkesin birbirini anladığı, öfkenin yerini anlayışın, kırgınlığın yerini affın aldığı bir dünya…
Çünkü herkesin hikâyesi farklı.
Herkesin yüreğinde taşıdığı başka başka acılar, başka başka umutlar var. Kimse bütünüyle kötü değil, kimse tamamen masum da değil. Ama herkes, birinin yargılamadan el uzatmasına ihtiyaç duyuyor.
İşte bu yüzden, bugün gelin birlikte bir karar alalım:
Birbirimize taş atmayalım.
Gelin, yoldaki taşları birlikte kaldıralım.
Hem kendi yolumuzu açalım hem ardımızdan gelenlerin önünü…
Bugün kalbinizin huzurla, evinizin bereketle, ailenizin sevgiyle dolduğu bir gün olsun.
Ve unutmayın; taş atmak kolay, ama birlikte yol almak yürek ister.
Nihal Taş
Benden söylemesi
📧 Her türlü soru ve geri bildiriminiz için bizimle iletişime geçebilirsiniz: guncellhaberajans@gmail.com
